| DEGUSTASEIS | • degustaseis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de degustar. • DEGUSTAR tr. Probar o catar alimentos o bebidas. |
| DESAGUASEIS | • desaguaseis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de desaguar o de desaguarse. • DESAGUAR tr. Extraer, echar el agua de un sitio o lugar. • DESAGUAR intr. Entrar los ríos en el mar, un lago o en otro río, desembocar en ellos. |
| DESJUGASEIS | • desjugaseis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de desjugar. • DESJUGAR tr. Sacar el jugo. |
| DESOSEGUEIS | • desoseguéis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del presente de subjuntivo de desosegar. |
| DESOSIEGUES | • desosiegues v. Segunda persona del singular (tú) del presente de subjuntivo de desosegar. |
| DESYUGASEIS | • desyugaseis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de desyugar. • DESYUGAR tr. desuncir. |
| DISGUSTABAS | • disgustabas v. Segunda persona del singular (tú, vos) del pretérito imperfecto de indicativo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. • DISGUSTAR prnl. Enojarse uno con otro, o perder la amistad por enfados o disputas. |
| DISGUSTADAS | • disgustadas adj. Forma del femenino plural de disgustado, participio de disgustar. • DISGUSTADA adj. Desazonado, desabrido, incomodado. |
| DISGUSTADOS | • disgustados adj. Forma del plural de disgustado, participio de disgustar. • DISGUSTADO adj. Desazonado, desabrido, incomodado. |
| DISGUSTAMOS | • disgustamos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del presente de indicativo de disgustar. • disgustamos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del pretérito perfecto simple de indicativo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. |
| DISGUSTARAS | • disgustaras v. Segunda persona del singular (tú, vos) del pretérito imperfecto de subjuntivo de disgustar. • disgustarás v. Segunda persona del singular (tú, vos) del futuro de indicativo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. |
| DISGUSTARES | • disgustares v. Segunda persona del singular (tú, vos) del futuro de subjuntivo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. • DISGUSTAR prnl. Enojarse uno con otro, o perder la amistad por enfados o disputas. |
| DISGUSTASEN | • disgustasen v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del pretérito imperfecto de subjuntivo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. • DISGUSTAR prnl. Enojarse uno con otro, o perder la amistad por enfados o disputas. |
| DISGUSTASES | • disgustases v. Segunda persona del singular (tú, vos) del pretérito imperfecto de subjuntivo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. • DISGUSTAR prnl. Enojarse uno con otro, o perder la amistad por enfados o disputas. |
| DISGUSTASTE | • disgustaste v. Segunda persona del singular (tú, vos) del pretérito perfecto simple de indicativo de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. • DISGUSTAR prnl. Enojarse uno con otro, o perder la amistad por enfados o disputas. |
| DISGUSTEMOS | • disgustemos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del presente de subjuntivo de disgustar. • disgustemos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del imperativo (exhortatorio) de disgustar. • DISGUSTAR tr. Causar disgusto y desabrimiento al paladar. |
| DISGUSTOSAS | • disgustosas adj. Forma del femenino plural de disgustoso. • DISGUSTOSA adj. p. us. Desabrido, desagradable al paladar o falto de sazón. |
| DISGUSTOSOS | • disgustosos adj. Forma del plural de disgustoso. • DISGUSTOSO adj. p. us. Desabrido, desagradable al paladar o falto de sazón. |
| SEGUNDASEIS | • segundaseis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de segundar. • SEGUNDAR tr. Repetir uno un acto que acaba de hacer. • SEGUNDAR intr. Ser segundo o seguirse al primero. |