| AMURRIÑAREN | • AMURRIÑARSE prnl. Hond. Contraer un animal la morriña o comalia. |
| AMURRIÑARES | • AMURRIÑARSE prnl. Hond. Contraer un animal la morriña o comalia. |
| AMURRIÑARSE | • AMURRIÑARSE prnl. Hond. Contraer un animal la morriña o comalia. |
| APURRUÑAREN | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| APURRUÑARES | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENFURRUÑARA | • ENFURRUÑARSE prnl. fam. Enfadarse. |
| ENFURRUÑARE | • ENFURRUÑARSE prnl. fam. Enfadarse. |
| ENGURRUÑARA | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑARE | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑERA | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENGURRUÑERE | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENGURRUÑIRA | • ENGURRUÑIR tr. Arrugar, encoger. |
| ENGURRUÑIRE | • ENGURRUÑIR tr. Arrugar, encoger. |
| GURRUÑAREIS | • GURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. |
| REGRUÑERAIS | • regruñerais v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de regruñir. |
| REGRUÑEREIS | • regruñereis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del futuro de subjuntivo de regruñir. |
| REGRUÑIREIS | • regruñiréis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del futuro de indicativo de regruñir. • REGRUÑIR intr. Gruñir mucho. |
| REGRUÑIRIAN | • regruñirían v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del condicional de regruñir. • REGRUÑIR intr. Gruñir mucho. |
| REGRUÑIRIAS | • regruñirías v. Segunda persona del singular (tú, vos) del condicional de regruñir. • REGRUÑIR intr. Gruñir mucho. |