| FANFARREASEN | • FANFARREAR intr. fanfarronear. |
| FANFARRONEAREIS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEAREMOS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEARES | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASE | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASEIS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASEMOS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASEN | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASES | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASTE | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEASTEIS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEEIS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEEMOS | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| FANFARRONEES | • FANFARRONEAR intr. Hablar con arrogancia echando fanfarronadas. |
| REFUNFUÑASEN | • refunfuñasen v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del pretérito imperfecto de subjuntivo… • REFUNFUÑAR intr. Emitir voces confusas o palabras mal articuladas o entre dientes, en señal de enojo o desagrado. |
| REFUNFUÑONES | • refunfuñones adj. Forma del plural de refunfuñón. • REFUNFUÑÓN adj. Que refunfuña mucho. |