| ENGURRUÑARAIS | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑAREIS | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑARIAN | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑARIAS | • ENGURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. • ENGURRUÑAR prnl. Encogerse uno, entristecerse. |
| ENGURRUÑERAIS | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENGURRUÑEREIS | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENGURRUÑIREIS | • ENGURRUÑIR tr. Arrugar, encoger. |
| ENGURRUÑIRIAN | • ENGURRUÑIR tr. Arrugar, encoger. |
| ENGURRUÑIRIAS | • ENGURRUÑIR tr. Arrugar, encoger. |
| GARRAFIÑARAIS | • GARRAFIÑAR tr. fam. Quitar una cosa agarrándola. |
| GARRAFIÑAREIS | • GARRAFIÑAR tr. fam. Quitar una cosa agarrándola. |
| GARRAFIÑARIAN | • GARRAFIÑAR tr. fam. Quitar una cosa agarrándola. |
| GARRAFIÑARIAS | • GARRAFIÑAR tr. fam. Quitar una cosa agarrándola. |
| GARRAPIÑARAIS | • GARRAPIÑAR tr. garrafiñar. • GARRAPIÑAR tr. garapiñar. |
| GARRAPIÑAREIS | • GARRAPIÑAR tr. garrafiñar. • GARRAPIÑAR tr. garapiñar. |
| GARRAPIÑARIAN | • GARRAPIÑAR tr. garrafiñar. • GARRAPIÑAR tr. garapiñar. |
| GARRAPIÑARIAS | • GARRAPIÑAR tr. garrafiñar. • GARRAPIÑAR tr. garapiñar. |
| GURRUÑARIAMOS | • GURRUÑAR tr. Arrugar, encoger. |
| REGRUÑIRIAMOS | • regruñiríamos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del condicional de regruñir. • REGRUÑIR intr. Gruñir mucho. |