| EMBROCAR | • embrocar v. Volcar el contenido de un recipiente en otro, volviéndolo boca abajo. • embrocar v. Derramar o dejar caer alguna cosa. • embrocar v. Beber con atropello. |
| EMBROCARA | • embrocara v. Primera persona del singular (yo) del pretérito imperfecto de subjuntivo de embrocar. • embrocara v. Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del pretérito imperfecto de subjuntivo… • embrocará v. Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del futuro de indicativo de embrocar. |
| EMBROCARAIS | • embrocarais v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARAMOS | • embrocáramos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del pretérito imperfecto de subjuntivo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARAN | • embrocaran v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del pretérito imperfecto de subjuntivo de embrocar. • embrocarán v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del futuro de indicativo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. |
| EMBROCARAS | • embrocaras v. Segunda persona del singular (tú, vos) del pretérito imperfecto de subjuntivo de embrocar. • embrocarás v. Segunda persona del singular (tú, vos) del futuro de indicativo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. |
| EMBROCARE | • embrocare v. Primera persona del singular (yo) del futuro de subjuntivo de embrocar. • embrocare v. Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del futuro de subjuntivo de embrocar. • embrocaré v. Primera persona del singular (yo) del futuro de indicativo de embrocar. |
| EMBROCAREIS | • embrocareis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del futuro de subjuntivo de embrocar. • embrocaréis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del futuro de indicativo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. |
| EMBROCAREMOS | • embrocaremos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del futuro de indicativo de embrocar. • embrocáremos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del futuro de subjuntivo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. |
| EMBROCAREN | • embrocaren v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del futuro de subjuntivo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARES | • embrocares v. Segunda persona del singular (tú, vos) del futuro de subjuntivo de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARIA | • embrocaría v. Primera persona del singular (yo) del condicional de embrocar. • embrocaría v. Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del condicional de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. |
| EMBROCARIAIS | • embrocaríais v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del condicional de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARIAMOS | • embrocaríamos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del condicional de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARIAN | • embrocarían v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del condicional de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARIAS | • embrocarías v. Segunda persona del singular (tú, vos) del condicional de embrocar. • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |
| EMBROCARON | • embrocaron v. Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del pretérito perfecto simple de indicativo… • EMBROCAR tr. Vaciar una vasija en otra, volviéndola boca abajo. • EMBROCAR tr. Devanar los bordadores en la broca los hilos y torzales con que han de bordar. |