| CHARRANEABAN | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEABAS | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEAMOS | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEANDO | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEARAN | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEARAS | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEAREN | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEARES | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEARIA | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEARON | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEASEN | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEASES | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| CHARRANEASTE | • CHARRANEAR intr. Hacer vida de charrán o conducirse como tal. |
| MARRANEABAIS | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |
| MARRANEARAIS | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |
| MARRANEAREIS | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |
| MARRANEARIAN | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |
| MARRANEARIAS | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |
| MARRANEASEIS | • MARRANEAR tr. Ensuciar, emporcar. • MARRANEAR intr. Comportarse indignamente. |