| CONVENZAIS | • convenzáis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del presente de subjuntivo de convencer. |
| ENTRENZAIS | • entrenzáis v. Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del presente de indicativo de entrenzar. • ENTRENZAR tr. Disponer algo en forma de trenza. |
| ENZAINABAN | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINABAS | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINAMOS | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINANDO | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARAN | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARAS | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINAREN | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARES | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARIA | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARON | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINARSE | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINASEN | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINASES | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINASTE | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |
| ENZAINEMOS | • ENZAINARSE prnl. Ponerse a mirar a lo zaino. |