| APERCOLLABAIS | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| APERCOLLARAIS | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| APERCOLLAREIS | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| APERCOLLARIAN | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| APERCOLLARIAS | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| APERCOLLASEIS | • APERCOLLAR tr. fam. desus. Coger o asir por el cuello a alguno. |
| PERCOCHABAMOS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOCHARAMOS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOCHAREMOS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOCHARIAIS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOCHASEMOS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOCHASTEIS | • PERCOCHAR tr. And. Ensuciar, cubrir de mugre. |
| PERCOLACIONES | • percolaciones s. Forma del plural de percolación. |
| PERCOLARIAMOS | • percolaríamos v. Primera persona del plural (nosotros, nosotras) del condicional de percolar. |