| INTERRUMPI | • INTERRUMPIR tr. Cortar la continuidad de una cosa en el lugar o en el tiempo. |
| IRRUMPIAIS | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIERA | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIERE | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIESE | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIMOS | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIRAN | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIRAS | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPIRIA | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| IRRUMPISTE | • IRRUMPIR intr. Entrar violentamente en un lugar. |
| PRORRUMPIA | • PRORRUMPIR intr. Salir algo con ímpetu. |
| PRORRUMPID | • PRORRUMPIR intr. Salir algo con ímpetu. |
| PRORRUMPIO | • PRORRUMPIR intr. Salir algo con ímpetu. |
| PRORRUMPIR | • PRORRUMPIR intr. Salir algo con ímpetu. |
| PRORRUMPIS | • PRORRUMPIR intr. Salir algo con ímpetu. |