| ENORGULLECEDOR | • ENORGULLECEDOR adj. Que enorgullece. |
| ENORGULLECEMOS | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECERAN | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECERAS | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECERIA | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECIAIS | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECIDAS | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENORGULLECIDOS | Lo sentimos, pero carente de definición. |
| ENORGULLECIERA | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECIERE | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECIESE | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECIMOS | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENORGULLECISTE | • ENORGULLECER tr. Llenar de orgullo. |
| ENTULLECEREMOS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |
| ENTULLECERIAIS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |
| ENTULLECIERAIS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |
| ENTULLECIEREIS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |
| ENTULLECIESEIS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |
| ENTULLECISTEIS | • ENTULLECER tr. fig. Suspender, detener la acción o movimiento de una cosa. • ENTULLECER intr. tullirse. |